Nog geen antwoord

De meeste collega's zijn weer terug van vakantie en onze zomer-wandelgroep zou weer op sterkte moeten zijn. Maar wij (K(u)LT) willen graag terug naar de steencirkel om te kijken of onze boodschap beantwoord is. We nodigen onze collega's uit om deel uit te maken van deze bijzondere zoekzocht naar een oplossing van het mysterie en hebben zelfs de logistieke problemen van het vervoer voor ze opgelost maar ze doen een beetje lacherig en gaan liever voor de geeikte dorpswandeling; langs de viskraam en vervolgens over diep uitgesleten paden door het dorp weer terug naar de werkplek. Ze proberen zelfs ons mee te lokken in een poging alle nieuwsgierigheid te dempen. 

We trappen er niet in en trappen al snel daarna de pedalen rond om op 'ons' plekje te komen. De zandpaden zijn in modderpaden veranderd en we moeten zwoegen om de plek te bereiken. Daar heerst rust, volledige rust. Misschien maar goed dat al die cynische collegae niet zijn meegekomen.

Onze waterdicht verpakte boodschap is verplaatst maar zodanig dat er nu wel water bij is gekomen. En ondanks de bijgeleverde pen is er geen antwoord op onze vraag. Wel zien we veranderingen: er is een steen bij de opening aan de zuidzijde omgedraaid, takken zijn neergelegd waar ze niet horen. Ondertussen beginnen wij ons een beetje de bewakers van dit landschap te voelen en we proberen alles te herstellen in de oorspronkelijke staat.

We weten dankzij het kadaster hoe de kavels lopen en we onderzoeken nu een smalle strook die hoort bij het gebied waarop de steencirkel ligt.  We vinden wat afval, een kuil die door jongelui meteen als 'schuilplaats' ingenomen zou zijn en een lieflijk stukje bos dat mij doet denken aan het schoolbos waar ik als kind graag Robin Hood speelde.

Helaas rest ons te weinig tijd. Nu iedereen weer aan het werk is hebben ook wij, bewakers van het mysterie, maar 30 minuten pauze. 10 minuten hierheen fietsen, 10 terug en 10 minuten ertussen om aanwijzingen te vinden. Gelukkig hebben we wel iets nieuws ontdekt dat symbolischer is dan de overige zaken die we vandaag hebben gezien: weer een boompje dat in een cirkel staat waarbij de cirkel een soort uitgegraven greppel is.

Eén feit staat vast: dit stukje land bevat vele cirkels, maar nu willen we nog weten wat de oorsprong is en wat ze betekenen als ze al iets te betekenen hebben.

Terug op de werkvloer worden we bijna met gehoon ontvangen. Onze collega's hebben duidelijk geen last van de nieuwsgierigheid waardoor het menselijk ras tot zulke hoogten is geklommen maar berusten liever in het alledaagse en de aanname dat alles al ontdekt is. Het zou best eens kunnen dat de volgende stap in de evolutie gedragen wordt door diegenen die dit soort raadsels ontdekken en proberen te ontrafelen! Het lijken wel ambtenaren, die collega's, een ras gedoemd tot, zo niet uitsterven, dan wel vegeteren.